Armia Unii składała się z kilku regularnych jednostek armii Stanów Zjednoczonych wzmocnionych licznymi oddziałami ochotników, a później żołnierzami z poboru. Posiadając przewagę liczebną i lepsze wyposażenie, ostatecznie zatriumfowała nad armią Konfederacji.
Dowódcę Unii będą prześladować niekompetentni generałowie i mała ilość jednostek weteranów. Trudno będzie przeprowadzać ofensywy, ale dosyć łatwo się bronić. Używając sprzyjającego terenu, silnej artylerii i przewagi liczebnej, armia Unii będzie w stanie wygrać z każdym przeciwnikiem.
Poniższa lista przedstawia armię Unii w latach 1861 – 1863 na wschodnim teatrze działań wojennych wojny secesyjnej.
Zasady specjalne
- Za każde 3 jednostki piechoty (dowolnego rodzaju) i kawalerii w rozpisce, Unia otrzymuje dodatkową jednostkę piechoty (zwykłą – nie można jej ulepszać). Dodatkowe jednostki należy przydzielić do już istniejących dywizji. Dodatkowa jednostka nie liczy się do żadnych limitów, wynikających z liczebności armii (np. liczebności kawalerii, artylerii itd.).
- Po rozstawieniu wszystkich znaczników patroli przez obie strony Unia może zamienić miejscami dwa z nich (z uwagi na świetne wykorzystanie kolei). Nie można dokonać tej zamiany ze znacznikami, które zostały wystawione według taktyk kawalerii.
- Dodatkowy limit dla artylerii. Unia może wystawić dodatkowo 1 baterię artylerii na każde 4 jednostki piechoty i kawalerii w swojej armii. Aby uniknąć zamieszania limit ten należy liczyć zupełnie osobno, poza zwyczajnym limitem wystawiania baterii armat.
- Milicja może stanowić maksymalnie 1/2 jednostek piechoty (zaokrąglając w górę).
Uzbrojenie jednostek piechoty i kawalerii
Większość jednostek, zwłaszcza w pierwszym okresie wojny secesyjnej, była wyposażona w różne rodzaje broni. Nawet w ramach jednego regimentu na wyposażeniu znajdowały się muszkiety gładkolufowe i karabiny gwintowane różnych rodzajów. Jednostka, która nie ma wykupionej dodatkowej broni ma właśnie takie mieszane uzbrojenie. Wykupienie dodatkowej broni oznacza, iż jednostka jest w pełni wyposażona w dany rodzaj broni.
Uzbrojenie od 1866 roku
Wszystkie jednostki piechoty i kawalerii otrzymują karabiny odtylcowe.
Każda taka jednostka ma +3 WB i +2/+1 M (piechota/kawaleria) w walce ogniowej. Kupno innego rodzaju broni (np. karabinów gładkolufowych) niweluje ten modyfikator.
Karta „karabiny Spencera” od 1866 roku jest traktowana jako karta „Opatrzność”.
Ulepszania dla armii i generałów
| Ulepszenie | Koszt w $ |
| Dodatkowa karta bitewna | 25 |
| Sprawny sztab | 40 |
| Fortyfikacje polowe | 40 |
| Balony | 40 |
| Dodatkowa amunicja | 15 |
| Dodatkowi adiutanci | 30 |
| Dodatkowy znacznik patrolu | 40 |
Organizacja armii Unii
- Dywizja piechoty liczy od 2 do 7 brygad.
- Dywizja kawalerii liczy od 1 do 3 brygad.
- Korpus liczy od 2 do 5 dywizji.
- Korpus kawalerii liczy minimum 2 dywizje kawalerii.
- Armia liczy nieograniczoną liczbę korpusów.
Unia może wystawić samodzielną dywizję kawalerii (również traktujemy ją jako „korpus”). Jeśli armia Unii liczy dwie lub więcej dywizje jazdy, to muszą być one skupione w osobnym korpusie kawalerii.
Oprócz nielicznych jednostek armii zawodowej, armia Unii była złożona w większości z jednostek ochotniczych, z których część szybko osiągała status weteranów. Niestety system uzupełnień w armii Unii nie był najlepiej skonstruowany. Stare regimenty bardzo rzadko otrzymywały uzupełnienia. Kiedy ich liczebność mocno spadła często je rozwiązywano, a żołnierzy rozpraszono po innych jednostkach. Nowi rekruci natomiast tworzyli nowe – niedoświadczone jednostki.
Z uwagi na to armię Unii obowiązuje limit, określający maksymalną liczbę jednostek weteranów i elity: 1 na 4 jednostki może być weteranami, 1 na 8 elitą.
Generałowie
W armii Unii generał artylerii korpusu jest darmowy.
Artyleria
Unia może tworzyć artylerię dywizyjną (tylko w dywizjach kawalerii), korpuśną (tylko w korpusach piechoty) i rezerwową armii.
| Typ jednostki | Maksymalna liczba podstawek artylerii | Liczba baterii na podstawce |
| Dywizja kawalerii | 1 | 2 |
| Korpus piechoty | 2 | 2 – 3 |
| Artyleria rezerwowa armii | 5 | 2 – 3 |
Lista terenów armii Unii
Pensylwania czy Maryland były dobrze rozwinięte gospodarczo, sieć dróg i kolei była znacznie lepsza niż na południu. Liczne wzgórza pozwalały na ustawienie dobrej obrony i świetnych punktów dla artylerii.
| Typ terenu | Ile terenów danego rodzaju wystawia każdy z graczy |
| Wzgórze | 5 |
| Trudny teren | 4 |
| Las | 3 |
| Teren zabudowany | 3 |
Statystyki jednostek
Zbierając armie należy też pamiętać o zasadzie WYSIWIG.
WYSIWYG (What You See Is What You Get) oznacza, iż modele, które posiadamy, odwzorowują jednostki wchodzące w skład naszej armii. Co prawda figurki w skali 6 mm są na tyle małe, że detale wyposażenia poszczególnego żołnierza nie są istotne, ale całe modele powinny być używane jako formacja, którą przedstawiają. Oznacza to, że francuscy kirasjerzy nie powinni być używani jako kawaleria Konfederacji, armaty Napoleona jako morskie armaty Armstronga, a brytyjska Rifle Brigade, jako unijna milicja. Jeżeli oddziały w rozpisce mają jednostki dodatkowe, to również one powinny być przedstawione za pomocą odpowiednich modeli.
Istnieją dwa wyjątki od tej zasady:
1.Dopóki dany rodzaj formacji nie znajduje się w ofercie GM Boardgames, możliwe jest używanie tzw. proxów – czyli jednostek zastępczych. W tej sytuacji huzarzy mogą zostać wystawieni jako np. jednostka lansjerów – do czasu, aż jednostki lansjerów nie staną się dostępne do kupienia.
2. Jeśli pomiędzy dwiema danymi formacjami nie było wielkich różnic mundurowych, a jedna z nich nie jest dostępna w sprzedaży, to można danych modeli użyć jako jednego z tych dwóch oddziałów. Na przykład piechota konfederacji może też być konfederacką milicją, ale już piechota brytyjska nie może odgrywać milicji kanadyjskiej (gdyż obydwa zestawy brytyjskich formacji są dostępne).